Recenzja "Code Geass: Nunnally in Wonderland"

Rodzaj produkcji: odcinek OAV
Rok wydania: 2012
Czas trwania: 28 min
Tytuły alternatywne: コードギアス 反逆のルルーシュ ナナリーinワンダーランド
Tytuły powiązane:
    Code Geass Gaiden: Boukoku no Akito
    Code Geass: Hangyaku no Lelouch (manga)
    Code Geass: Hangyaku no Lelouch Picture Drama
    Code Geass: Hangyaku no Lelouch R2 Picture Drama
    Code Geass: Hangyaku no Lelouch R2 Special Edition - Zero Requiem
    Code Geass: Hangyaku no Lelouch Specials
    Code Geass: Hangyaku no Lelouch Special Edition - Black Rebellion
    Code Geass: Hankou no Suzaku (manga)
    Code Geass: Kiseki no Tanjoubi
    Code Geass: Lelouch of the Rebellion
    Code Geass: Lelouch of the Rebellion R2
    Code Geass: Nightmare of Nunnally (manga)
    Code Geass: Shikkoku no Renya (manga)
Gatunki: Komedia
Tagi: Postaci: Anthro; Miejsce: Świat alternatywny

Recenzja
Lelouch wraz z ukochaną siostrą Nunnally odpoczywają pod drzewem. Dziewczyna prosi go, by poczytał jej bajkę, tak jak robił to w przeszłości. Lelouch aktywuje geassa i rozkazuje bohaterom z oryginalnej serii „Code Geass” wystąpić w czytanej przez siebie historii. Tak to rozpoczyna się podróż Nunnally po jakże niezwykłej krainie.

Ta OVA to w zasadzie „Alicja w Krainie Czarów”, oczywiście w wykonaniu postaci z anime „Code Geass”. Jak można się spodziewać, scenariusz zmieniono wedle własnego uznania, lecz zachował się urok tej klasycznej baśni. Ten specyficzny niespełna półgodzinny odcinek OVA utrzymany jest w klimacie zupełnie komediowym i prócz postaci nie ma jakiegokolwiek związku z serią właściwą, „Code Geassem”.

Bohaterów widzimy w bardzo niecodziennych rolach, przy czym typowego dla siebie charakteru nie utracili. Nunnally w roli Alicji, Rivalz jako mysz, Kozuki to królik, a narrator - Lelouch z ciągłymi dygresjami.

Animacja i grafika zostały wykonane różnymi technikami. OVA zostaje nam podana w formie tzw. kinetic novel. W poszczególnych scenach mamy nieco standardowej animacji, a w innych coś a la występ kukiełkowy czy stara gierka RPG. Zarówno tła, jak i postacie, są dopracowane – proporcje, mimika, kolory. Muzyka natomiast to w zasadzie przypomnienie motywów z serii oryginalnej.

Pozycja wyłącznie dla zagorzałych fanów serii, a może raczej: Leloucha.